Er zijn verschillende oorzaken van kaalheid bij vrouwen, allemaal kennen ze hun eigen verschijningsvormen en (on)mogelijkheden voor behandeling. Op deze pagina zet ik de meest voorkomende diagnoses voor je op een rij. Maar één ding wil ik je nu vast aanraden: ga niet zelf voor dokter lopen spelen, laat je onderzoeken door een goede specialist. En wacht daar vooral niet te lang mee, want soms kun je erger voorkomen als je op tijd in actie komt.
Voordat we beginnen over haaruitval, eerst maar eens even uitleggen wat de normale situatie is. Een gemiddeld persoon heeft 100.000 (!) haren op zijn hoofd. Daarvan is 90% in de groei, de andere 10% is in de overgangsfase (14 dagen) of in de rustfase (3-4 maanden). Na de rustfase valt het uit, maar er is dan wel al een nieuwe haar aangemaakt in het haarzakje. Hoe lang je haar in de groeifase zit, hangt af van je genen: soms duurt het vier jaar, soms wel acht. Normaal gesproken verlies je gemiddeld ongeveer 100-150 haren per dag.
Dit hele haargroeiproces kost ons lichaam megaveel energie. Als je last hebt van haarverlies, gaat er ergens in dat proces iets mis. Je kunt haarverlies onderverdelen in twee varianten, het verschil tussen deze twee is de plek waar het probleem zit (zie de rode puntjes in de illustratie).
Bij reversibel of niet-verlittekenend haarverlies gaan de stamcellen in het haarzakje niet kapot. Dit betekent dat het ‘geheugen’ van het haarzakje blijft bestaan, waardoor de haar in theorie weer zou kúnnen aangroeien. Helaas wil dat niet zeggen dat dit ook altijd gebeurt. Dit zijn de meest voorkomende soorten van reversibel (ofwel: omkeerbaar) haarverlies:
Bij niet-verlittekenend haarverlies zijn meer verschillende behandelingen en oplossingen mogelijk, maar ze verschillen per aandoening. Daarover lees je meer op de pagina’s per diagnose.
Bij permanent of verlittekenend haarverlies is er sprake van een ontsteking in het haarzakje (de rode puntjes links in de illustratie) ter hoogte van de stamcellen. De stamcellen zitten in de zijwand van het haarzakje. Als de haar uitvalt, kruipen deze cellen naar de wortel om ervoor te zorgen dat er een nieuwe haar gaat groeien. Maar door de ontsteking worden ze vernietigd. Het ‘geheugen’ van het haarzakje valt dan voorgoed weg en de haar kan dan niet meer aangroeien. Bij vrouwen begint deze vorm van haarverlies meestal vanaf hun 40e, met een piek in de menopauze. De drie meest voorkomende soorten van permanent haarverlies zijn:
Helaas zijn alle soorten verlittekenend haarverlies nogal therapieresistent. Oftewel: ze reageren meestal niet goed op een behandeling. Vaak komen de klachten na verloop van tijd weer terug, of ze verdwijnen nooit helemaal. En soms werkt helemaal niets. Laat je daardoor echter niet ontmoedigen! Wat werkt, verschilt heel erg per persoon. En er zullen ook altijd weer nieuwe behandelingen bijkomen, als de medische wetenschap het onderliggende proces beter gaat begrijpen. Bij alopecia areata zijn ze daar bijvoorbeeld al best ver mee. Er is dus altijd hoop!
