01

Als je kon kiezen, wil je dan je haar terug?

In de categorie meest gestelde vragen staat deze met stip op één: als het kon, zou je dan je haar terug willen?

Veel van mijn vrienden en kennissen hebben het mij weleens gevraagd en ook op mijn socials komt deze vraag regelmatig voorbij. Het antwoord is nog niet zo simpel.
De vraag of ik mijn haar terug zou willen, is zowel de meest gestelde als de lastigste vraag die ik krijg. Ik heb er eigenlijk twee antwoorden op: nee en ja.

WAAROM NIET:

1. Ik weet eindelijk wat ik wil met mijn leven
Het is geen geheim dat ik kapot ging van ellende toen ik mijn haar verloor. Maar inmiddels zijn we een aantal jaren verder en ben ik toch anders naar mijn alopecia gaan kijken. Mijn haren ben ik kwijt, maar ik kreeg ook héél veel terug. Zo liep ik vroeger altijd maar een beetje aan te klooien met school en werk; ik vond niks echt leuk – behalve hockeyen dan. Ik wist niet waar ik goed in was en dus ook niet wat ik wilde met mijn leven. Dromen had ik niet echt: als ik in het weekend lekker de kroeg in kon met vriendinnetjes, vond ik het allang best.

Meteen toen ik alopecia kreeg, begon ik dat te delen op social media. Ik ontdekte dat ik het heel fijn en leuk vond om mijn verhaal te delen en filmpjes en foto’s van mijn looks te maken. Eindelijk had ik iets gevonden waar ik goed in was! Uiteindelijk is zo zelfs mijn eigen bedrijf ontstaan: WHAT THE HAIR LOSS, daar ben ik onwijs trots op. Ik help en coach nu andere vrouwen die moeite hebben met haaruitval, ik word zo blij als ik iemand verder heb kunnen helpen. Ik ben veel bezig met fotografie (long lost passion) en ik vind het te gek om aan mijn skills als ondernemer te werken. Waar ik vroeger geen idéé had wat ik wilde, heb ik nu grote dromen. The sky is the limit!

2. Ik heb nu veel meer zelfvertrouwen
Het tweede, grote cadeau dat alopecia mij gaf, was zelfvertrouwen. Ik had vroeger wel een grote bek, maar intussen was ik onwijs onzeker. Over alles! Door alopecia belandde ik dan ook in een heel diep dal. Door de confrontatie met mezelf aan te gaan, heb ik geleerd écht van mezelf te houden zoals ik ben. Ik accepteer mezelf nu helemaal. De ene dag ben ik kaal en de andere dag heb ik haar op, maar ik voel mij met beide op mijn gemak. Het grappige is dat ik mij mooi voel als ik mijn haarwerk op heb, maar zonder haar voel ik mij echt mezelf. Beide voelen perfect. Ik ben nu een stuk gelukkiger met mezelf dan voor mijn alopecia.

3. Ik zou altijd bang blijven om het weer te verliezen
Derde reden om nee te antwoorden op deze vraag, is dat ik betwijfel of ik het aan zou kunnen als ik mijn haar terug heb en het vervolgens wéér verlies. Met alopecia weet je het namelijk nooit, ik denk dat ik er nooit 100% gerust op zou zijn. Hoe kun je nog genieten van je eigen volle bos, als je weet dat het elk moment weer kan uitvallen? Ik vond kaal wórden veel erger dan kaal zíjn, ik moet er niet aan denken om nog een keer door zo’n proces heen te gaan. Dit is ook de reden dat ik mijn haar nu kort houd; zo zie ik alle kale plekken komen en gaan.

4. Ik geloof er gewoon niet in
Natuurlijk weet ik ook dat er allerlei zalfjes en behandelingen op de markt zijn, die claimen dat ze je haar weer laten groeien. Maar zolang het effect niet is bewezen, geloof ik er niet in. Geen hoop is minder erg dan valse hoop. Ik ga mezelf niks laten aanpraten en ik ga zéker geen risico nemen met mijn gezondheid door een spuit te zetten of een pil te slikken, als niemand me kan garanderen dat het veilig is en mijn haar voor altijd terugkomt.

WAAROM WEL:

1. Natúúrlijk wil ik weer ‘normaal’ zijn!
Laten we eerlijk zijn: natuurlijk zou het te gek zijn als ik mijn haar voor altijd helemaal terug zou krijgen! Met haar ben je weer ‘normaal’, je valt niet meer op en hoeft niks meer uit te leggen. Mijn alopecia blijft toch altijd een soort van coming-out dingetje, wanneer ik het nog niet aan mensen heb verteld.

2. Ik wou het liefst dat het nooit was gebeurd (denk ik)
Als je deze vraag zou stellen aan vrouwen die borstkanker of een andere ernstige ziekte hebben gehad, dan lijkt mij dat ze allemaal wensten dat ze nooit ziek waren geworden – hoeveel je ook van zo’n ervaring kunt leren. Dat geldt denk ik ook voor mij. Als ik nooit alopecia had gekregen, had ik al die levenslessen vast wel op een andere manier geleerd.

Maar oké: als ik écht kon kiezen, dan lijkt het me heerlijk om het zelfvertrouwen dat ik nu heb, te combineren met mijn eigen natuurlijke haar. Ik denk dat mijn ego dan door het dak gaat, haha! Maar helaas heb je het bij alopecia niet voor het zeggen. Alopecia is een onvoorspelbare troela die zorgt voor een dagelijkse mind fuck. Ze is er, daar moet ik het mee doen. Omkijken heeft geen zin.